بررسی اجمالی
دیابت نوع 1 در کودکان وضعیتی است که در آن بدن کودک شما دیگر هورمون مهمی به نام انسولین تولید نمی کند. کودک شما برای زنده ماندن به انسولین نیاز دارد، بنابراین انسولین از دست رفته باید با تزریق یا پمپ انسولین جایگزین شود. دیابت نوع 1 در کودکان قبلاً به عنوان دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین شناخته می شد.
تشخیص دیابت نوع 1 در کودکان می تواند بسیار زیاد باشد، به خصوص در ابتدا. ناگهان شما و فرزندتان – بسته به سن فرزندتان – باید یاد بگیرید که چگونه تزریق کنید، کربوهیدرات ها را بشمارید و قند خون را کنترل کنید.
هیچ درمانی برای دیابت نوع 1 در کودکان وجود ندارد، اما می توان آن را مدیریت کرد. پیشرفت در نظارت بر قند خون و تحویل انسولین، مدیریت قند خون و کیفیت زندگی را برای کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 بهبود بخشیده است.
علائم
علائم و نشانه های دیابت نوع 1 در کودکان معمولاً به سرعت ایجاد می شود و ممکن است شامل این موارد باشد:
افزایش تشنگی
تکرر ادرار، احتمالاً خیس کردن تخت در یک کودک آموزش دیده توالت
گرسنگی شدید
کاهش وزن ناخواسته
خستگی
تحریک پذیری یا تغییر رفتار
نفس با بوی میوه
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:
در صورت مشاهده هر یک از علائم یا نشانه های دیابت نوع 1 به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزند خود مراجعه کنید.
علل
علت دقیق دیابت نوع 1 ناشناخته است. اما در اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع 1، سیستم ایمنی بدن – که به طور معمول با باکتریها و ویروسهای مضر مبارزه میکند – به اشتباه سلولهای تولیدکننده انسولین (جزایر) را در پانکراس از بین میبرد. به نظر می رسد ژنتیک و عوامل محیطی در این فرآیند نقش دارند.
هنگامی که سلول های جزایر پانکراس از بین می روند، کودک شما انسولین کمی تولید می کند یا اصلا انسولین تولید نمی کند. انسولین وظیفه حیاتی انتقال قند (گلوکز) از جریان خون به سلول های بدن برای انرژی را انجام می دهد.
قند هنگام هضم غذا وارد جریان خون می شود. بدون انسولین کافی، قند در جریان خون کودک شما جمع می شود. این امر در صورت عدم درمان می تواند باعث عوارض تهدید کننده زندگی شود.
عوامل خطر
دیابت نوع 1 اغلب در کودکان رخ می دهد، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد. عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 1 در کودکان عبارتند از:
سابقه خانوادگی. هر فردی که والدین یا خواهر و برادری مبتلا به دیابت نوع 1 داشته باشد، خطر ابتلا به این بیماری را کمی افزایش می دهد.
ژنتیک. برخی از ژن ها نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند.
نژاد. در ایالات متحده، دیابت نوع 1 در میان کودکان سفیدپوست با تبار غیر اسپانیایی بیشتر از کودکان سایر نژادها شایع است.
ویروس های خاص قرار گرفتن در معرض ویروس های مختلف ممکن است باعث تخریب خود ایمنی سلول های جزایر شود.
عوارض
دیابت نوع 1 می تواند اندام های اصلی بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد. نزدیک نگه داشتن سطح قند خون در اکثر مواقع می تواند خطر بسیاری از عوارض را به طور چشمگیری کاهش دهد.
عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:
بیماری قلبی و عروقی. دیابت خطر ابتلای کودک شما به بیماری هایی مانند تنگی عروق خونی، فشار خون بالا، بیماری قلبی و سکته مغزی را در مراحل بعدی زندگی افزایش می دهد.
آسیب عصبی. قند اضافی می تواند به دیواره رگ های خونی کوچکی که اعصاب کودک شما را تغذیه می کنند آسیب برساند. این می تواند باعث گزگز، بی حسی، سوزش یا درد شود. آسیب عصبی معمولاً به تدریج و در مدت زمان طولانی اتفاق می افتد.
آسیب کلیه. دیابت می تواند به خوشه های متعدد عروق خونی ریز در کلیه ها آسیب برساند که مواد زائد خون کودک شما را فیلتر می کنند.
آسیب چشم. دیابت می تواند به رگ های خونی شبکیه چشم آسیب برساند که ممکن است منجر به مشکلات بینایی شود.
پوکی استخوان. دیابت ممکن است تراکم مواد معدنی استخوان را کاهش دهد و خطر پوکی استخوان را در کودک شما در بزرگسالی افزایش دهد.
شما می توانید به کودک خود در پیشگیری از عوارض دیابت کمک کنید:
برای حفظ قند خون تا حد امکان با کودک خود کار کنید.
اهمیت خوردن یک رژیم غذایی سالم و شرکت در فعالیت بدنی منظم را به کودک خود آموزش دهید.
برای ویزیت منظم با متخصص مراقبت های بهداشتی دیابت فرزندتان برنامه ریزی کنید.
کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 در معرض خطر سایر اختلالات خودایمنی مانند بیماری تیروئید و سلیاک هستند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزند شما ممکن است آزمایش هایی را برای این شرایط توصیه کند.
جلوگیری
در حال حاضر هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از دیابت نوع 1 وجود ندارد، اما این یک حوزه تحقیقاتی بسیار فعال است.
آنتی بادی های مرتبط با دیابت نوع 1 در کودکانی که در معرض خطر بالای این اختلال هستند را می توان ماه ها یا حتی سال ها قبل از ظهور اولین علائم دیابت نوع 1 شناسایی کرد. محققان در حال کار بر روی:
پیشگیری یا تاخیر در شروع دیابت نوع 1 در افرادی که در معرض خطر بالای این بیماری هستند.
جلوگیری از تخریب بیشتر سلول های جزایر در افرادی که به تازگی تشخیص داده شده اند.
دیدگاهتان را بنویسید