همه چیز درباره بیماری پارکینسون

معرفی بیماری

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده است که بر سیستم عصبی و بخش هایی از بدن که توسط اعصاب کنترل می شود تاثیر می گذارد. علائم به ارامی شروع می شوند. اولین علامت ممکن است یک لرزش به سختی قابل توجه در یک دست باشد. لرزش شایع ترين علامت است، اما این اختلال همچنین ممکن است باعث سفتی یا کاهش حرکت شود.

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، صورت شما ممکن است حالت کمی نشان دهد یا هیچ حالتی نداشته باشد.(poker’s face)  بازوهای شما ممکن است هنگام راه رفتن نوسان نکنند. گفتار شما ممکن است نرم یا مبهم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت وضعیت شما در طول زمان بدتر می شود.

اگر چه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، داروها ممکن است علائم شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشند. گاهی اوقات، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است جراحی را برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم شما پیشنهاد کند.

علائم

علائم بیماری پارکینسون می تواند برای هر فرد متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشند و نادیده گرفته شوند. علائم اغلب در یک طرف بدن شروع می شود و معمولا در ان طرف بدتر می شود، حتی پس از اینکه علائم شروع به تاثیر بر اندام های هر دو طرف می کنند.

علائم پارکینسون ممکن است شامل:

• لرزش ریتمیک معمولا در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان شما شروع می شود. شما می توانید انگشت شصت و سبابه خود را به عقب و جلو مالش دهید. این به عنوان یک لرزش قرص نورد شناخته شده است. دست شما ممکن است هنگام استراحت به لرزه درآید. لرزش ممکن است زمانی که شما در حال انجام كاري هستيد کاهش می یابد.
• حرکت اهسته، شناخته شده به عنوان bradykinesia.با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند، کند و وظایف ساده را دشوار و وقت گیر کند. گام های شما ممکن است هنگام راه رفتن کوتاه تر شود. ممکن است بلند شدن از صندلی دشوار باشد. شما ممکن است پاهای خود را بکشید یا حرکت دهید، همانطور که سعی می کنید راه بروید.
• سفت و سختی عضلانی ممکن است در هر بخشی از بدن شما رخ دهد. عضلات سفت می توانند دردناک باشند و دامنه حرکت شما را محدود کنند.
• اختلال در وضعیت تعادل  شما ممکن است. یا ممکن است در اثر بیماری پارکینسون دچار مشکلات تعادلی شوید.
• از دست دادن حرکات خودکارشما ممکن است توانایی انجام حرکات ناخوداگاه، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا نوسان بازوهای خود را در هنگام راه رفتن کاهش دهید.
• گفتار تغییر می کند.شما ممکن است به ارامی یا سریع صحبت کنید، قبل از صحبت کردن تردید کنید. گفتار شما ممکن است بیشتر یکنواخت باشد تا اینکه الگوهای گفتاری معمول را داشته باشد.

اگر هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون را دارید، به یک پزشك مراجعه کنید . نه تنها برای تشخیص وضعیت خود بلکه برای رد علل دیگر علائم خود.

علل

در بیماری پارکینسون، سلول های عصبی خاصی به نام نورون ها در مغز به تدریج تجزیه می شوند یا می میرند. بسیاری از علائم پارکینسون به دلیل از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث فعالیت نامنظم مغز می شود و منجر به مشکلات حرکتی و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی نقش دارند، از جمله:

• ژن.محققان تغییرات ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود. اما این موارد غیر معمول است به جز در موارد نادر که بسیاری از اعضای خانواده تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار دارند.

با این حال، به نظر می رسد تغییرات ژنی خاصی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما با خطر نسبتا کمی از بیماری پارکینسون برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی.

• محرک های محیطیقرار گرفتن در معرض سموم خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما خطر ان کم است.

محققان همچنین اشاره کرده اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد، اگرچه مشخص نیست که چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات عبارتند از:

• حضور اجسام لویتوده های مواد خاص در سلول های مغز نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. اینها اجسام لوی نامیده می شوند و محققان معتقدند که این اجسام لوی سرنخ مهمی برای علت بیماری پارکینسون دارند.
• الفا سینوکلین درون بدنهای لوی پیدا شدهاگر چه بسیاری از مواد در جسم لوی یافت می شود، دانشمندان بر این باورند که یکی از مهم ترين پروتئین هاي طبیعی و گسترده به نام الفا سینوکلین است ( a-synuclein) این در تمام اجسام لوی در یک فرم توده ای یافت می شود که سلول ها نمی توانند تجزیه شوند. این در حال حاضر یک تمرکز مهم در میان محققان بیماری پارکینسون است. محققان پروتئین الفا سینوکلین را در مایع نخاعی افرادی که بعدا به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند، پیدا کرده اند.

عوامل خطر

عوامل خطر بیماری پارکینسون عبارتند از:

• در سن جوانان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. معمولا در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر ان با افزایش سن افزایش می یابد. افراد معمولا به این بیماری در حدود سن 60 سالگی یا بالاتر مبتلا مي شوند. اگر یک فرد جوان بیماری پارکینسون داشته باشد، مشاوره ژنتیکی ممکن است در تصمیم گیری های تنظیم خانواده مفید باشد. کار، موقعیت های اجتماعی و عوارض جانبی پزشکی نیز با افراد مسن مبتلا به بیماری پارکینسون متفاوت است و نیاز به ملاحظات خاصی دارد.
• وراثت.داشتن یک خویشاوند نزدیک با بیماری پارکینسون شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطر ابتلاي شما هنوز کم است مگر اینکه بستگان زیادی در خانواده خود با بیماری پارکینسون داشته باشید.
• جنسیت مردان بیشتر از زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.
• قرار گرفتن در معرض سموم.قرار گرفتن مداوم در معرض علف کش ها و افت کش ها ممکن است کمی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

عوارض

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

• مشکلات فکریشما ممکن است مشکلات شناختی مانند زوال عقل و مشکلات تفکر را تجربه کنید. این معمولا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهد. چنین مشکلات شناختی معمولا توسط داروها كنترل نمی شود.
• افسردگی و تغییرات عاطفیشما ، گاهی اوقات در مراحل اولیه ممکن است افسردگی را تجربه کنید. دریافت درمان افسردگی می تواند مدیریت سایر چالش های بیماری پارکینسون را اسان تر کند. شما همچنین ممکن است تغییرات عاطفی دیگری مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. تیم درماني شما ممکن است به شما داروهایی برای درمان این علائم بدهد.
• مشکلات بلعیدن بزاق ممکن است در دهان شما به دلیل کاهش بلع تجمع یابد و منجر به اب دهان شود.
• مشکلات جویدن و خوردنبیماری پارکینسون در اواخر مرحله بر عضلات دهان تاثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.
• مشکلات خواب و اختلالات خواب.افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن در طول شب، بیدار شدن زود هنگام یا خوابیدن در طول روز. داروها ممکن است خواب شما را بهبود بخشند.
• مشکلات مثانهبیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه شود، از جمله ناتوانی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن.
• یبوست.بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون یبوست را ایجاد می کنند که عمدتا به دلیل دستگاه گوارش کندتر است.

همچنین ممکن است تجربه کنید:

• فشار خون تغییر می کند.ممکن است هنگام ایستادن به دلیل افت ناگهانی فشار خون (افت فشار خون ارتواستاتیک) احساس سرگیجه یا سرگیجه کنید.
• اختلال بویایی شما ممکن است مشکلاتی را با حس بویایی خود تجربه کنید. ممکن است در تشخیص بوهای خاص یا تفاوت بین بوها مشکل داشته باشید.
• خستگی بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون انرژی خود را از دست می دهند و خستگی را تجربه می کنند، به ویژه در اواخر روز  علت ان همیشه شناخته شده نیست.
• در برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون درد را در مناطق خاصی از بدن خود یا در سراسر بدن خود تجربه می کنند.
• اختلال عملکرد جنسی.برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه کاهش میل جنسی یا عملکرد جنسی می شوند.

پیشگیری

از انجا که علت پارکینسون ناشناخته است، هیچ راه اثبات شده ای برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد.

برخی تحقیقات نشان داده است که ورزش هوازی منظم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات دیگر نشان داده است که افرادی که کافئین مصرف می کنند – که در قهوه، چای و کولا یافت می شود – بیماری پارکینسون را کمتر از کسانی که ان را نمی نوشند، دریافت می کنند. چای سبز همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است. با این حال، هنوز مشخص نیست که ایا کافئین در برابر پارکینسون محافظت می کند یا به روش دیگری مرتبط است. در حال حاضر شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار در برابر پارکینسون محافظت می کند.