زگیل ناحیه تناسلی چیست؟ راه درمان و پیشگیری از آن

 

بررسی اجمالی

 

زگیل تناسلی یکی از شایع ترین انواع عفونت های مقاربتی است. ویروسی که باعث ایجاد زگیل می شود، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نامیده می شود. انواع مختلفی از HPV وجود دارد. و تقریباً همه افراد فعال از نظر جنسی در مقطعی حداقل به یک نوع مبتلا می شوند.

زگیل تناسلی بر بافت های مرطوب ناحیه تناسلی تأثیر می گذارد. آنها می توانند مانند برجستگی های کوچک و همرنگ پوست به نظر برسند. برجستگی ها ممکن است شبیه گل کلم باشند. اغلب، زگیل ها خیلی کوچک هستند که با چشم شما دیده نمی شوند.

برخی از سویه های HPV تناسلی می توانند باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند. برخی دیگر می توانند باعث سرطان شوند. واکسن ها می توانند به محافظت در برابر گونه های خاصی از HPV تناسلی کمک کنند.

 

 

علائم

زگیل تناسلی می تواند در موارد زیر رشد کند:

ولووا

دیواره های واژن.

ناحیه بین قسمت خارجی اندام تناسلی و مقعد.

رکتوم

دهانه رحم.

نوک یا ساقه آلت تناسلی.

کیسه بیضه.

مقعد.

زگیل تناسلی همچنین می تواند در دهان یا گلوی فردی که با فرد آلوده رابطه دهانی داشته است، ایجاد شود.

 

علائم زگیل تناسلی عبارتند از:

 

تورم های کوچک در ناحیه تناسلی که ممکن است به رنگ پوست یا رنگ متفاوت باشد.

شکلی شبیه گل کلم که در اثر نزدیکی چند زگیل به هم ایجاد می شود.

خارش یا ناراحتی در ناحیه تناسلی شما.

خونریزی با رابطه جنسی

زگیل تناسلی می تواند آنقدر کوچک و مسطح باشد که نتوانید آنها را ببینید. اما به ندرت، آنها می توانند به خوشه های بزرگ در فردی با سیستم ایمنی ضعیف تکثیر شوند.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

اگر شما یا همسرتان در ناحیه تناسلی دچار برآمدگی یا زگیل شدید، به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.

 

علل

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) باعث ایجاد زگیل می شود. بیش از 40 گونه از HPV وجود دارد که بر ناحیه تناسلی تأثیر می گذارد.

 

زگیل تناسلی تقریباً همیشه از طریق تماس جنسی منتقل می شود. حتی اگر زگیل شما خیلی کوچک باشد که دیده نشود، می توانید عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کنید.

 

 

عوامل خطر

اکثر افرادی که از نظر جنسی فعال هستند بالاخره به HPV تناسلی مبتلا می شوند. عواملی که می توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند عبارتند از:

 

عدم دریافت واکسن HPV

داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا با بیش از یک شریک جنسی.

داشتن یک عفونت مقاربتی دیگر.

داشتن رابطه جنسی با شریکی که سابقه جنسی او را نمی دانید.

فعال شدن جنسی در سنین پایین

داشتن سیستم ایمنی ضعیف، مانند HIV یا داروهای پیوند عضو.

 

عوارض

عفونت HPV می تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند:

 

سرطان. سرطان دهانه رحم ارتباط نزدیکی با عفونت HPV تناسلی دارد. انواع خاصی از HPV نیز با سرطان های  مقعد، آلت تناسلی و دهان و گلو مرتبط هستند.

عفونت HPV همیشه منجر به سرطان نمی شود. اما برای زنان مهم است که به طور منظم آزمایش پاپ اسمیررا انجام دهند تا سرطان دهانه رحم را بررسی کند. تست پاپ اسمیر برای کسانی که به انواع پرخطر HPV آلوده شده اند، کلیدی است.

مشکلات دوران بارداری به ندرت در دوران بارداری، زگیل می تواند بزرگتر شود. این باعث می شود که ادرار کردن سخت شود. زگیل روی دیواره واژن می تواند مانع از کشش بافت های واژن در هنگام زایمان شود. زگیل های بزرگ روی فرج یا واژن ممکن است در هنگام زایمان دچار خونریزی شوند.

 

به ندرت، نوزادی که از یک فرد باردار مبتلا به زگیل تناسلی متولد می شود، در ناحیه گلو دچار زگیل می شود. ممکن است نوزاد برای جلوگیری از مسدود شدن راه هوایی نیاز به جراحی داشته باشد.

 

جلوگیری

برای کمک به پیشگیری از زگیل تناسلی، واکسن HPV را دریافت کنید. و اگر رابطه جنسی دارید، تعداد شرکای خود را محدود کنید. داشتن رابطه جنسی فقط با یک شریک که فقط با شما رابطه جنسی دارد، بی خطرتر است. همچنین استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی راه جلوگیری خوبی است. اما این به طور کامل از شما در برابر زگیل تناسلی محافظت نمی کند. به این دلیل که HPV می تواند قسمت هایی از بدن را که کاندوم پوشش نمی دهد را آلوده کند.

 

واکسیناسیون

در ایالات متحده، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) واکسیناسیون روتین HPV را برای دختران و پسران 11 و 12 ساله توصیه می کند. اما این واکسن را می توان در سن 9 سالگی تزریق کرد.در ایران نیز واکسن موجود است و می توانید تزریق کنید.

 

برای کودکان ایده آل است که واکسن را قبل از تماس جنسی دریافت کنند.

 

اغلب، عوارض جانبی واکسن ها خفیف است. آنها شامل درد در محل تزریق واکسن، سردرد، تب خفیف یا علائم شبیه آنفولانزا هستند.

CDC اکنون توصیه می کند که همه کودکان 11 و 12 ساله دو دوز واکسن HPV را با فاصله 6 تا 12 ماه دریافت کنند. یک برنامه سه دوز را توصیه می کرد. کودکان کوچکتر در سنین 9 و 10 و نوجوانان 13 و 14 ساله نیز می توانند دو دوز از واکسن را دریافت کنند. تحقیقات نشان داده است که دو دوز برای کودکان زیر 15 سال موثر است.

 

نوجوانان و بزرگسالان جوانی که بعداً در سنین 15 تا 26 سالگی واکسن را شروع می کنند، باید سه دوز دریافت کنند. CDC توصیه می کند که دوز دوم 1 تا 2 ماه پس از اولین دوز داده شود. نوبت سوم باید 6 ماه پس از نوبت اول داده شود.

CDC در حال حاضر واکسیناسیون HPV را برای همه افراد تا سن 26 سالگی که به طور کامل واکسینه نشده اند توصیه می کند.حتی در سنین بالاتر نیز زدن واکسن راه حل خوبی برای ابتلا به گونه های پرخطر است.به خصوص اگر رابطه جنسی نداشته اید.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده استفاده از واکسن گارداسیل ۹ HPV را برای مردان و زنان ۹ تا ۴۵ ساله تایید کرده است. اگر سن شما ۲۷ تا ۴۵ سال است، از پزشک  خود در مورد خطرات خود بپرسید تا تصمیم بگیرند که آیا باید واکسن HPV را دریافت کنید یا خیر.

سایر واکسن های HPV در خارج از ایالات متحده ارائه می شوند. با تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد زمان واکسن زدن و تعداد دوز مورد نیاز صحبت کنید.

واکسن های HPVشامل واکسن 9 ظرفیتی -4 ظرفیتی  و 2 ظرفیتی است که در ایران موجود می باشد.