بررسی اجمالی
آکنه یک بیماری پوستی است که زمانی رخ می دهد که فولیکول های مو با چربی و سلول های مرده پوست مسدود می شوند. باعث ایجاد جوش های سر سفید، سر سیاه یا جوش سر قرمز می شود. آکنه بیشتر در بین نوجوانان دیده می شود، اگرچه افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد.
درمان های موثر آکنه در دسترس هستند، اما آکنه می تواند پایدار باشد.
جوش ها و برجستگی ها به آرامی بهبود می یابند و وقتی یکی شروع به از بین رفتن می کند، به نظر می رسد که دیگران ظاهر می شوند.
بسته به شدت، آکنه می تواند باعث استرس عاطفی و زخم روی پوست شود. هرچه زودتر درمان را شروع کنید، خطر ابتلا به چنین مشکلاتی کاهش می یابد.
علائم:
علائم آکنه بسته به شدت بیماری شما متفاوت است:
سرسفید (منافذ بسته بسته)
جوش های سر سیاه (منافذ باز بسته)
برآمدگی های کوچک قرمز و حساس (پاپول)
جوش (پوستول) که پاپول هایی با چرک در نوک آنها هستند.
توده های بزرگ، جامد و دردناک زیر پوست (ندول ها)
توده های دردناک و پر از چرک زیر پوست (ضایعات کیستیک)
آکنه معمولا در صورت، پیشانی، سینه، قسمت بالایی پشت و شانه ها ظاهر می شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:
اگر درمان های خودمراقبتی آکنه شما را از بین نمی برد. دکتر می تواند داروهای قوی تری تجویز کند. اگر آکنه ادامه داشت یا شدید است، ممکن است بخواهید با کمک پزشک متخصص پوست (متخصص پوست یا متخصص پوست کودکان) به دنبال درمان باشید.
برای بسیاری از زنان، آکنه ممکن است برای چندین دهه باقی بماند و یک هفته قبل از قاعدگی عود می کند. این نوع آکنه بدون درمان در زنانی که از داروهای ضد بارداری استفاده می کنند از بین می رود.
در افراد مسن، شروع ناگهانی آکنه شدید ممکن است نشانه بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هشدار می دهد که برخی از لوسیون های رایج آکنه بدون نسخه، پاک کننده ها و سایر محصولات پوستی می توانند واکنش جدی ایجاد کنند. این نوع واکنش بسیار نادر است، بنابراین آن را با قرمزی، سوزش یا خارشی که در مناطقی که داروها یا محصولات مصرف کرده‌اید رخ می‌دهد اشتباه نگیرید.
اگر هر یک از علائم زیر را پس از استفاده از یک محصول پوستی تجربه کردید، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید:
غش
دشواری در تنفس
تورم چشم ها، صورت، لب ها یا زبان
سفتی گلو
علل:
چهار عامل اصلی باعث ایجاد آکنه می شود:
تولید چربی اضافی (سبوم)
فولیکول های مو توسط چربی و سلول های مرده پوست مسدود شده است.
باکتری ها
التهاب
آکنه معمولا در صورت، پیشانی، سینه، قسمت بالایی پشت و شانه‌ها ظاهر می‌شود، زیرا این نواحی پوست بیشترین غدد چربی (چربی) را دارند. فولیکول های مو به غدد چربی متصل هستند.
دیواره فولیکول ممکن است برآمده شده و یک سر سفید ایجاد کند، یا ممکن است پلاگین به سطح باز شده و تیره شود و باعث ایجاد جوش سرسیاه شود. یک جوش سرسیاه ممکن است مانند خاک گیر کرده در منافذ به نظر برسد، اما در واقع منافذ مملو از باکتری و روغن است که وقتی در معرض هوا قرار می گیرد قهوه ای می شود.
جوش ها لکه های قرمز برجسته با مرکز سفید هستند که وقتی فولیکول های مسدود شده مو ملتهب یا با باکتری عفونی می شوند ایجاد می شوند.
انسداد و التهاب در اعماق فولیکول های مو باعث ایجاد توده های کیست مانند در زیر سطح پوست شما می شود.
سایر منافذ پوست، که منافذ غدد عرق هستند، معمولاً در ایجاد آکنه نقش ندارند.
برخی چیزها ممکن است آکنه را تحریک یا بدتر کنند:
تغییرات هورمونی آندروژن ها هورمون هایی هستند که در پسران و دختران در دوران بلوغ افزایش می یابند و باعث بزرگ شدن غدد چربی و سبوم بیشتر می شوند. تغییرات هورمونی در دوران میانسالی، به‌ویژه در زنان، می‌تواند منجر به جوش‌ها شود.
داروهای خاص. به عنوان مثال می توان به داروهای حاوی کورتیکواستروئیدها، تستوسترون یا لیتیوم اشاره کرد.
رژیم غذایی. مطالعات نشان می دهد که مصرف برخی مواد غذایی – از جمله غذاهای غنی از کربوهیدرات، مانند نان، نان شیرینی و چیپس – ممکن است آکنه را بدتر کند. برای بررسی اینکه آیا افراد مبتلا به آکنه از پیروی از محدودیت‌های غذایی خاص سود می‌برند، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
استرس. استرس باعث آکنه نمی شود، اما اگر قبلاً آکنه دارید، استرس ممکن است آن را بدتر کند.
افسانه های آکنه:
این عوامل تاثیر کمی روی آکنه دارند:
شکلات و غذاهای چرب. خوردن شکلات یا غذای چرب هیچ تاثیری بر آکنه ندارد.
بهداشت. آکنه توسط پوست کثیف ایجاد نمی شود. در واقع، شستشوی بیش از حد پوست یا تمیز کردن پوست با صابون‌های خشن یا مواد شیمیایی، پوست را تحریک می‌کند و می‌تواند آکنه را بدتر کند.
لوازم آرایشی. لوازم آرایشی لزوماً آکنه را بدتر نمی کنند، به خصوص اگر از آرایش بدون روغن استفاده می کنید که منافذ را مسدود نمی کند (غیر کومدوژنیک) و آرایش را به طور مرتب پاک می کند. لوازم آرایشی بدون مواد آرایشی با اثربخشی داروهای آکنه تداخلی ندارند.
عوارض:
افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر از افرادی که پوست روشن‌تری دارند این عوارض آکنه را تجربه می‌کنند.
اسکار. پوست حفره دار (اسکارهای آکنه) و اسکارهای ضخیم (کلوئید) می توانند پس از بهبود آکنه به مدت طولانی باقی بمانند.
تغییرات پوستی. پس از از بین رفتن آکنه، پوست آسیب دیده ممکن است تیره تر (هیپرپیگمانته) یا روشن تر (هیپوپیگمانته) نسبت به قبل از بروز بیماری باشد.
عوامل خطر:
عوامل خطر آکنه عبارتند از:
سن. افراد در هر سنی ممکن است به آکنه مبتلا شوند، اما بیشتر در نوجوانان دیده می شود.
تغییرات هورمونی چنین تغییراتی در دوران بلوغ یا بارداری رایج است.
سابقه خانوادگی. ژنتیک در بروز آکنه نقش دارد. اگر هر دوی والدین شما آکنه داشتند، احتمالاً شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.
مواد چرب یا روغنی. ممکن است در جایی که پوست شما با روغن یا لوسیون ها و کرم های روغنی تماس پیدا می کند، آکنه ایجاد کنید.
اصطکاک یا فشار روی پوست شما. این می تواند ناشی از وسایلی مانند تلفن، تلفن همراه، کلاه ایمنی، یقه تنگ و کوله پشتی باشد.