بررسی اجمالی اختلال طیف اوتیسم یک بیماری مرتبط با رشد مغز است که بر نحوه درک و معاشرت فرد با دیگران تأثیر می گذارد و باعث ایجاد مشکلات در تعامل و ارتباطات اجتماعی می شود. این اختلال همچنین شامل الگوهای رفتاری محدود و تکراری است.
اصطلاح “طیف” در اختلال طیف اوتیسم به طیف گسترده ای از علائم و شدت اشاره دارد.
اختلال طیف اوتیسم شامل شرایطی است که قبلا جداگانه در نظر گرفته می شد — اوتیسم ، سندرم آسپرگر ، اختلال تجزیه کودکان و یک شکل نامشخص از اختلال رشد فراگیر. برخی از افراد هنوز از اصطلاح “سندرم آسپرگر” استفاده می کنند که به طور کلی تصور می شود در انتهای خفیف اختلال طیف اوتیسم قرار دارد.
اختلال طیف اوتیسم در اوایل کودکی آغاز می شود و در نهایت باعث مشکلات عملکرد در جامعه می شود — به عنوان مثال اجتماعی ، در مدرسه و در محل کار. اغلب کودکان در سال اول علائم اوتیسم را نشان می دهند. به نظر می رسد تعداد کمی از کودکان در سال اول به طور طبیعی رشد می کنند و سپس دوره ای از عقب نشینی بین 18 تا 24 ماهگی را تجربه می کنند که علائم اوتیسم را ایجاد می کنند.
در حالی که هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد ، درمان فشرده و زودهنگام می تواند تفاوت بزرگی در زندگی بسیاری از کودکان ایجاد کند.
علائم
برخی از کودکان علائم اختلال طیف اوتیسم را در اوایل دوران کودکی نشان می دهند ، مانند کاهش تماس چشمی ، عدم پاسخ به نام آنها یا بی تفاوتی به مراقبان. کودکان دیگر ممکن است در چند ماه یا سال اول زندگی به طور طبیعی رشد کنند ، اما ناگهان از بین می روند یا تهاجمی می شوند یا مهارت های زبانی را که قبلا به دست آورده اند از دست می دهند.
علائم معمولا در سن 2 سالگی دیده می شود. هر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم احتمالا الگوی منحصر به فرد رفتار و سطح شدت دارد — از عملکرد پایین تا عملکرد بالا. برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در یادگیری مشکل دارند و برخی از آنها نشانه هایی از هوش پایین تر از حد طبیعی دارند.
کودکان دیگر مبتلا به این اختلال هوش طبیعی تا بالایی دارند — آنها به سرعت یاد می گیرند ، اما در برقراری ارتباط و استفاده از آنچه در زندگی روزمره می دانند و سازگاری با موقعیت های اجتماعی مشکل دارند.به دلیل ترکیب منحصر به فرد علائم در هر کودک ، گاهی اوقات تعیین شدت می تواند دشوار باشد.
این به طور کلی بر اساس سطح اختلالات و چگونگی تأثیر آنها بر توانایی عملکرد است.در زیر برخی از علائم رایج نشان داده شده توسط افرادی که اختلال طیف اوتیسم دارند ، آورده شده است.
ارتباطات اجتماعی و تعاملیک کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است با تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی ، از جمله هر یک از این علائم ، مشکل داشته باشد:
به اسمش جواب نميده يا بعضي وقت ها حرفات رو نميشنود.
در برابر آغوش گرفتن و نگه داشتن مقاومت می کند و به نظر می رسد ترجیح می دهد به تنهایی بازی کند و به دنیای خودش بازگردد.
تماس چشمی ضعیف دارد و فاقد حالت صورت است.صحبت نمی کند یا گفتار را به تاخیر می اندازد یا توانایی قبلی خود را برای گفتن کلمات یا جملات از دست می دهد.
نمی تواند مکالمه ای را شروع کند یا یکی را ادامه دهد ، یا فقط یک مورد را برای درخواست یا برچسب گذاری شروع می کند.
با لحن یا ریتم غیر طبیعی صحبت می کند و ممکن است از صدای آواز یا گفتار رباتیک استفاده کند.
کلمات یا عبارات را به صورت کلامی تکرار می کند ، اما نمی داند چگونه از آنها استفاده کند.
به نظر نمی رسد که سوالات یا دستورالعمل های ساده را درک کند.
احساسات و احساسات را بیان نمی کند و از احساسات دیگران بی خبر به نظر می رسد.به اشیاء اشاره نمی کند یا آنها را به اشتراک گذاری علاقه نمی آورد
.به طور نامناسب به تعامل اجتماعی با منفعل ، تهاجمی یا مخرب بودن نزدیک می شود.تشخیص نشانه های غیر کلامی مانند تفسیر حالات چهره دیگران ، وضعیت بدن یا لحن صدا مشکل دارد.
الگوهای رفتاری کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است الگوهای رفتاری ، علایق یا فعالیت های محدود و تکراری داشته باشد ، از جمله هر یک از این علائم: حرکات تکراری مانند تکان دادن ، چرخش یا دست زدن را انجام می دهد.فعالیت هایی را انجام می دهد که می تواند به خود آسیب برساند، مانند گاز گرفتن یا ضربه زدن به سرروال یا آیین های خاصی را ایجاد می کند و با کوچکترین تغییر مختل می شود.
با هماهنگی مشکل دارد یا الگوهای حرکتی عجیب و غریب دارد ، مانند بی احترامی یا راه رفتن روی انگشتان پا ، و زبان بدن عجیب ، سفت یا اغراق آمیز دارد.با جزئیات یک شیء ، مانند چرخ های چرخشی یک ماشین اسباب بازی ، شگفت زده می شود ، اما هدف یا عملکرد کلی شیء را درک نمی کند.به طور غیرمعمولی به نور ، صدا یا لمس حساس است ، اما ممکن است نسبت به درد یا دما بی تفاوت باشد.
در بازی های تقلیدی یا ساختگی شرکت نمی کند.بر روی یک شی یا فعالیت با شدت یا تمرکز غیر طبیعی تمرکز می کند.ترجیحات غذایی خاصی دارد ، مانند خوردن فقط چند غذا یا امتناع از غذاهای با بافت خاصبا بالغ شدن ، برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بیشتر با دیگران درگیر می شوند و اختلالات کمتری در رفتار نشان می دهند. بعضی ها ، معمولا کسانی که کمترین مشکلات شدید را دارند ، در نهایت ممکن است زندگی عادی یا نزدیک به عادی داشته باشند.
با این حال ، دیگران همچنان با زبان یا مهارت های اجتماعی مشکل دارند و سال های نوجوانی می تواند مشکلات رفتاری و عاطفی بدتر را به همراه داشته باشد.
زمان مراجعه به پزشک
نوزادان با سرعت خود رشد می کنند و بسیاری از آنها از جدول زمانی دقیق در برخی از کتاب های والدین پیروی نمی کنند. اما کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولا برخی از علائم تاخیر در رشد را قبل از سن 2 سالگی نشان می دهند. اگر نگران رشد فرزندتان هستید یا گمان می کنید که فرزندتان ممکن است دچار اختلال طیف اوتیسم باشد ، نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید.
علائم مرتبط با این اختلال همچنین می تواند با سایر اختلالات رشد مرتبط باشد.
علائم اختلال طیف اوتیسم اغلب در اوایل رشد ظاهر می شود ، زمانی که تاخیر های آشکار در مهارت های زبانی و تعاملات اجتماعی وجود دارد. پزشک شما ممکن است آزمایش های رشد را برای شناسایی اینکه آیا فرزند شما در مهارت های شناختی ، زبانی و اجتماعی تاخیر دارد ، توصیه کند
اگر فرزند شما: 6 ماه با لبخند یا بیان شاد پاسخ نمی دهد
9 ماه صداها و چهره ها رو تقلید نمی کند.
تا 12 ماه ديگه حرف نميزنه يا سر و صدا نميکند.
— مثل نقطه یا موج — تا 14 ماه حرکت نمی کند.
تا 16 ماه ديگه هيچ کلمه اي نميگوید.تا 18 ماه ديگه بازي نميکنه “باور کن” يا تظاهر نميکند.
24 ماه جمله دو کلمه ای نمیگوید.
مهارت های زبانی یا مهارت های اجتماعی را در هر سنی از دست می دهد.
علل:
اختلال طیف اوتیسم هیچ علت مشخصی ندارد. با توجه به پیچیدگی این اختلال ، و این واقعیت که علائم و شدت متفاوت است ، احتمالا دلایل زیادی وجود دارد.
هر دو ژنتیک و محیط زیست ممکن است نقش داشته باشند. ژنتیک به نظر می رسد چندین ژن مختلف در اختلال طیف اوتیسم دخیل هستند. برای برخی از کودکان ، اختلال طیف اوتیسم می تواند با یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم رت یا سندرم X شکننده همراه باشد.
برای سایر کودکان ، تغییرات ژنتیکی (جهش) ممکن است خطر اختلال طیف اوتیسم را افزایش دهد. ژن های دیگر ممکن است بر رشد مغز یا نحوه ارتباط سلول های مغزی تأثیر بگذارند ، یا ممکن است شدت علائم را تعیین کنند. به نظر می رسد برخی جهش های ژنتیکی به ارث رسیده اند ، در حالی که برخی دیگر به طور خود به خود رخ می دهند.
عوامل محیطی. محققان در حال حاضر در حال بررسی این موضوع هستند که آیا عواملی مانند عفونت های ویروسی ، داروها یا عوارض در دوران بارداری یا آلاینده های هوا در ایجاد اختلال طیف اوتیسم نقش دارند یا خیر.هیچ ارتباطی بین واکسن ها و اختلال طیف اوتیسم وجود نداردیکی از بزرگترین اختلافات در اختلال طیف اوتیسم بر این است که آیا ارتباط بین این اختلال و واکسن های دوران کودکی وجود دارد یا خیر. علیرغم تحقیقات گسترده ، هیچ مطالعه قابل اعتمادی ارتباط بین اختلال طیف اوتیسم و هر واکسن را نشان نداده است. در واقع ، مطالعه اصلی که سالها پیش بحث را برانگیخت به دلیل طراحی ضعیف و روش های تحقیق مشکوک ، عقب نشینی شده است.
اجتناب از واکسیناسیون کودکان می تواند کودک و دیگران را در معرض خطر ابتلا و گسترش بیماری های جدی از جمله سرفه کک (کک) ، سرخک یا کک قرار دهد.
عوامل خطر
تعداد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در حال افزایش است. مشخص نیست که آیا این به دلیل تشخیص و گزارش بهتر یا افزایش واقعی تعداد موارد یا هر دو است. اختلال طیف اوتیسم کودکان از هر نژاد و ملیت را تحت تاثیر قرار می دهد ، اما عوامل خاصی خطر کودک را افزایش می دهد.
این ممکن است شامل:
جنسیت فرزندتان: پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می شوند.سابقه خانوادگی خانواده هایی که یک فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارند ، خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با این اختلال دارند. همچنین غیر معمول نیست که والدین یا بستگان کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشکلات جزئی با مهارت های اجتماعی یا ارتباطی خود داشته باشند یا در برخی از رفتارهای معمول این اختلال شرکت کنند.
اختلالات دیگر. کودکان با شرایط پزشکی خاص خطر بیشتری نسبت به حد طبیعی اختلال طیف اوتیسم یا علائم شبیه اوتیسم دارند. نمونه هایی از این بیماری عبارتند از سندرم X شکننده ، یک اختلال ارثی که باعث مشکلات فکری می شود ؛ اسکلروز غده ای ، شرایطی که در آن تومورهای خوش خیم در مغز ایجاد می شوند ؛ و سندرم رت ، یک بیماری ژنتیکی که تقریبا به طور انحصاری در دختران رخ می دهد ، که باعث کند شدن رشد سر ، ناتوانی ذهنی و از دست دادن استفاده هدفمند از دست می شود.نوزادان بسیار زودرس. نوزادان متولد شده قبل از هفته 26 بارداری ممکن است خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم داشته باشند.سن پدر و مادر ممکن است بین کودکان متولد شده از والدین بزرگتر و اختلال طیف اوتیسم ارتباط وجود داشته باشد ، اما تحقیقات بیشتری برای ایجاد این ارتباط لازم است.
عوارض
مشکلات تعاملات اجتماعی ، ارتباطات و رفتار می تواند منجر به:
مشکلات در مدرسه و با یادگیری موفق
مشکلات شغلی
ناتوانی در زندگی مستقل
انزوای اجتماعی
استرس در خانواده
قربانی شدن و مورد آزار قرار گرفتن
پیشگیری
هیچ راهی برای جلوگیری از اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد ، اما گزینه های درمانی وجود دارد. تشخیص و مداخله زودهنگام بسیار مفید است و می تواند رفتار ، مهارت ها و توسعه زبان را بهبود بخشد. با این حال ، مداخله در هر سنی مفید است. اگرچه کودکان معمولا از علائم اختلال طیف اوتیسم خارج نمی شوند ، اما ممکن است عملکرد خوبی را یاد بگیرند.